Dag 16 – dag 22; 11 april – 17 april: Isolatie
We zitten momenteel in isolatie, dit betekent dat we ons niet meer ‘vrij’ mogen bewegen door het gebouw. Ook mogen we niet meer onbeperkt naar het dakterras. Ze raden aan om niet langer dan 20-30 minuten per dag naar buiten te gaan, omdat ze niet kunnen garanderen dat je niks op kan lopen in de buitenlucht. Iedere ochtend om 8 uur moeten we weer naar de 1e verdieping voor een injectie om de productie van stamcellen te stimuleren, om de dag wordt er ook bloed afgenomen om de bloedwaarden te kunnen controleren. Iedere avond komt er ook nog een verpleegkundige langs om de temperatuur, bloeddruk, hartslag en zuurstof saturatie te controleren, mocht er iets aan de hand zijn dan kunnen ze meteen ingrijpen. Ook kun je overdag altijd vragen sturen via een Whatsapp bericht naar één van de artsen, ze zijn altijd goed bereikbaar.
Op dag +2 (2 dagen na terug plaatsing van stamcellen, 12 april) was de eerste consultatie met de hematoloog, we kregen te horen dat de neutropene fase al bereikt was. Op dag +4 en +6 was naar verwachting het aantal witte bloedcellen nog verder gedaald. Alles verloopt volgens het boekje en daar zijn we heel blij mee. Door de bloedarmoede is vermoeidheid één van de bijwerkingen, gelukkig zijn er tot nu toe geen andere bijwerkingen bijgekomen.
Het menu is nu aangepast en we mogen niet meer vers fruit, zuivel producten en rauw vlees/vis meer eten. We missen onze verse sinaasappelsap in de ochtend, deze is nu vervangen door pakjes perzik sap en appelsap… erg lekker, maar niet zo lekker als verse jus.
Om de dag door te komen zijn we inmiddels begonnen aan onze eerste legpuzzel van 1000 stukjes, een hele opgave maar het is leuk tijdverdrijf. Doordat we groot en deels opgesloten zitten daalt het energie niveau bij ons beide, waardoor we steeds minder actief zijn. Door het minder actief zijn, worden we vervolgens weer moe… We zitten in een vicieuze cirkel.
Het einde komt in zicht, over een week vertrekken we alweer richting Nederland. We kijken erg uit naar onze terugkomst, maar we kijken wel op tegen de reis naar huis en de jetlag bij thuiskomst. Omdat het einde dichterbij komt zijn we ook steeds meer aan het nadenken over hoe straks thuis allemaal geregeld moet worden. Dit houdt ons nog wel bezig, er zijn zo veel kleine dingen waar aan gedacht moet worden. Hopelijk kunnen we alles nog rond krijgen.
