Stamcellen en Chemo #Dag 12-15

Dag 12; 6 april: Tijd voor de mutsen

Na een heerlijk ontbijt van wentelteefjes en verse sinaasappelsap zijn we even naar buiten gegaan. We kregen te horen dat het in Nederland niet mooi weer was en dat we maar van het mooie weer moesten genieten. We zijn weer terug gegaan om met het thuisfront te bellen, beppe/mem was jarig en werd 83 jaar, dit konden we natuurlijk niet missen. Na het eten zijn we meteen weer naar boven gegaan om spelletje te doen, het was tegen de 30 graden, maar onder de overkapping was het prima vol te houden. Na ruim een uur zijn we terug gegaan naar de kamer om het haar er af te halen. Er waren mensen die dit à la publiek deden, maar wij vonden het fijner om dit in ons eigen appartement te doen.

Dag 12; 7 april: Plaatsing van picc lijn in Mexicaans ziekenhuis

‘sochtends vroeg om 7 uur moesten wij op de eerste verdieping klaar staan voor de één na laatste injectie voor beenmerg stimulatie. Om half 8 werden wij, samen met de anderen uit ons groepje, verwacht in de lobby. We werden met ons tienen in het busje gepropt, want er moesten ook nog 5 rolstoelen mee, dit paste allemaal net (niet). Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis werden we door iemand van het ziekenhuis personeel, die alleen maar Spaans kon, naar een privé kamer gebracht. In deze kamer moesten wij wachten tot we aan de beurt waren voor het plaatsen van de Picc lijn, dit zou onder narcose gebeuren. Na 3 uren gewacht te hebben, was het dan eindelijk zover. Het plaatsen duurde zo’n 30 minuten, maar van deur tot deur duurde het al met al toch nog anderhalf uur (inclusief uitslapen op de uitslaapkamer). Na een controle door middel van een x-ray konden we weer richting ons busje, waar we de anderen van ons groepje weer tegen kwamen die ook een Picc lijn hadden gekregen. Toen we halverwege de middag weer terug waren, moesten we eerst weer even tot rust komen. Eind van de middag hebben we een ijsje gegeten op het dakterras en ‘savonds was de laatste beenmerg injectie.

Dag 13; 8 april: Oogsten van stamcellen en 3e chemo behandeling

Om half 7 in de ochtend kwam iemand van de verpleging langs bij ons appartement om bloed te prikken, dit bloed werd opgestuurd naar het laboratorium om vast te stellen hoeveel stamcellen er inmiddels in het bloed zaten door de injecties. Zodra het lab deze uitslag had, zouden wij naar de kliniek mogen voor het oogsten van de stamcellen. Onze groep zou in twee lichtingen naar de kliniek gaan en helaas zaten wij in de tweede lichting. Dit betekende dat wij niet om 8 uur naar de kliniek konden gaan, maar pas om 11 uur. Na het lange wachten mochten wij dan uiteindelijk, samen met nog één koppel van onze groep, naar de kliniek. Hier werd in 3 uren tijd bloed uit het lichaam gehaald, door een apparaat gehaald wat de stamcellen filtert en vervolgens de rest weer terug pompt in het bloed. Na het oogsten werden we weer terug gebracht en moesten wij weer wachten op het resultaat van het laboratorium. Na het oogsten was er nogmaals een buisje opgestuurd ter controle, door het lab werd er vastgesteld wat de totale hoeveelheid geoogste stamcellen was. We moesten wachten op dit resultaat en door een voor ons onbekende reden duurde dit super lang. Wij waren half 4 terug in het appartement en hadden verwacht dat wij om 5 uur naar de chemo ruimte zouden mogen gaan. Dit was helaas niet het geval, uiteindelijk kregen wij pas half 7 het resultaat en moesten daarna naar de chemo wat nog 5 uren ging duren… De sfeer was goed in de chemo ruimte en we hebben het nog een paar uren gezellig gehad met onze groepsgenootjes. Zij waren al snel klaar, omdat zij al veel eerder aan de chemo waren begonnen. Half 12 waren wij klaar en konden we eindelijk op bed.

Dag 14; 9 april: 4e chemobehandeling

Vandaag was de dag van de laatste chemo, door deze laatste behandeling zou het lichaam na ongeveer 48 uur in een neutropene fase terecht komen waarbij het lichaam helemaal geen immuunsysteem meer heeft. Nu zijn vrijwel alle cellen van de MS vernietigd, het lichaam wordt als het ware terug gezet naar de fabrieksinstellingen wat geen MS bevat. Zodra er in het lichaam oude cellen door nieuwe cellen vervangen worden, kunnen deze nieuwe cellen niet de afwijking van MS aannemen, omdat deze niet meer voorkomt in het lichaam. De chemo behandeling is dus hetgeen wat deze behandeling effectief maakt. Alle cellen die kapot zijn gegaan door de chemo moeten uiteindelijk weer vervangen worden door stamcellen, door een grote hoeveelheid eigen stamcellen weer terug te plaatsen wordt dit proces een einde op weg geholpen.

Na de behandeling moesten we bijkomen van de drukke dagen en de behandeling.

Dag 15; 10 april: Dubbele verjaardag

Vandaag was een bijzondere dag, mem was jarig. Ik (Miriam) had het appartement versierd met een slingers om het wat feestelijk te maken. Onze buren kwamen ook nog langs om voor mem te zingen en gaven hierbij een kleinigheidje, super attent. Namens ons, heit en kinderen heeft ze een fotoboekje gekregen met allemaal foto’s van ons. Om 11 uur moesten wij weer klaar staan in de lobby om weer naar de kliniek te gaan voor het terugplaatsen van de stamcellen. Deze stamcellen geven het herstel een zetje. Na het terugplaatsen ging iedereen op de foto met Dokter Ruiz, de oprichter van Clinica Ruiz, onder het mum van nieuwe verjaardag. Voor mem dus dubbele verjaardag op één dag, ze is vandaag 57 en 0 jaar geworden! Toen we in het begin van de middag terug kwamen hebben we telefoontjes gepleegd met het thuisfront, super leuk :D. Bij het bestellen van onze lunch werd door het personeel een taart meegeleverd, de man die altijd ons eten brengt heeft er zelfs even bij gezongen!! Zó leuk! Het karretje was helemaal versierd en hij heeft een foto van ons gemaakt met de taart en het eten. Aan het eind van de middag hadden we ons groepje uitgenodigd op het dakterras om taart te eten. Iedereen kwam en we hebben gezongen en groepsfoto’s gemaakt. Er was zelfs een koppel dat een cadeautje mee had, een typisch Hawaiaanse T-shirt, de plaats waar zij van oorsprong vandaan komen. Hoe het kan weten wij niet, maar de Amerikanen uit ons groepje lijken nooit een tekort te hebben aan energie. Door het uitje naar het dakterras voelde het toch nog als een echte verjaardag met mensen waarmee je in een korte tijd heel hecht mee bent geworden. Iedereen maakt hier hetzelfde mee en is hier voor dezelfde reden, dit maakt dat iedereen (heel zweverig) aan elkaar verbonden is. Al met al een hele bijzondere verjaardag! Morgen is onze eerste officiële dag van isolatie, wat dit precies inhoud weten wij nog niet precies, dat krijgen wij morgen te horen tijdens een online presentatie.

Fordít »